Zmarł Longin Komołowski

longin komolowskiNie żyje Longin Komołowski, mieszkaniec Kołbaskowa. Był człowiekiem Solidarności, posłem na Sejm III i VI kadencji oraz wicepremierem w rządzie Jerzego Buzka. Przez lata działał aktywnie w organizacjach i stowarzyszeniach. W 2012 roku, w podziękowaniu za wieloletnią pracę na rzecz mieszkańców naszej gminy i nie tylko, otrzymał tytuł honorowego obywatela gminy Kołbaskowo.

 

 

Longin Komołowski (ur. 5 stycznia 1948 w Czaplinku) - polski polityk, były minister pracy i wicepremier, działacz związkowy i społeczny, poseł na Sejm III i VI kadencji, od 2000 prezes Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego, a od 2010 prezes Stowarzyszenia "Wspólnota Polska".

W 1974 ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn i Okrętów Politechniki Szczecińskiej. Zawodowo do 2002 był związany ze Stocznią Szczecińską. Pracował jako ślusarz, zaopatrzeniowiec oraz kierownik Wydziału Kontroli Jakości. Jako pracownik Stoczni brał udział w strajku okupacyjnym w czasie wydarzeń grudniowych (17-22 grudnia 1970) oraz w tzw. strajku Bałuki (24-27 stycznia 1971). W latach 1977-1980 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 17 do 30 sierpnia 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Szczecińskiej zakończonym zawarciem porozumienia z delegacją rządową. We wrześniu 1980 został członkiem NSZZ "Solidarność". W 1981 należał do grupy roboczej opracowującej projekty ustaw o samorządzie pracowniczym i przedsiębiorstwie państwowym. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w strajku okupacyjnym w Stoczni Szczecińskiej (13-16 grudnia 1981).

W 1982 współorganizował podziemne struktury "Solidarności" w Szczecinie, w kolejnych latach uczestniczył w podziemnej działalności związku, organizował druk i kolportaż wydawnictw drugiego obiegu oraz ich przerzut do Szwecji. Od 1984 był członkiem Rady Koordynacyjnej Pomorza Zachodniego. W latach 1988-1989 współtworzył Międzyzakładowy Komitet Organizacyjny "Solidarności". Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez organy bezpieczeństwa. W 1989 powrócił do legalnej działalności w "Solidarności". Został przewodniczącym Komisji Zakładowej w Stoczni Szczecińskiej oraz wiceprzewodniczącym Zarządu Regionu. W latach 1990-1997 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Regionu Pomorza Zachodniego, zasiadał w Komisji Krajowej oraz Prezydium. W 1996 inicjował powołanie Szczecińskiego Porozumienia Prawicy. W wyborach parlamentarnych w 1997 zdobył mandat posła na Sejm z listy Akcji Wyborczej Solidarność w okręgu szczecińskim. Od 31 października 1997 sprawował urząd ministra pracy i polityki socjalnej, a od 19 października 1999 do 19 października 2001 wiceprezesa Rady Ministrów oraz ministra pracy i polityki społecznej w rządzie Jerzego Buzka.

W latach 1998-2002 był przewodniczącym Ruchu Społecznego AWS w regionie zachodniopomorskim. W wyborach do Sejmu w 2001 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję. W 2002 został właścicielem firmy "Longin Komołowski Konsulting" zajmującej się doradztwem gospodarczym. W 2007 wszedł w skład zarządu firmy ENEA Operator. W wyborach parlamentarnych, które odbyły się 21 października 2007, po raz drugi uzyskał mandat posła (na Sejm VI kadencji) jako bezpartyjny kandydat z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu szczecińskim liczbą 10 223 głosów. Po kilkunastu dniach wystąpił klubu parlamentarnego PIS.

W 1994 zasiadł w Komisji Trójstronnej do spraw Społeczno-Gospodarczych. W 2000 został prezesem Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. 13 czerwca 2010 został wybrany na stanowisko prezesa Stowarzyszenia "Wspólnota Polska". W wyborach w 2011 kandydował bez powodzenia na senatora z własnego komitetu wyborczego.

Zmarł 30 grudnia 2016 roku w wieku 68 lat.